TO ΧΩΡΙΟ ΜΟΥ
Σοφία Νικολάου Αδαμίδου
ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΣΥΓΚΡΑΣΙΤΩΝ
Μόλις μπεις μες στο χωρκόν μου
εν τω σπίτι του Τζυπρή
δίπλα ακριβώς χτισμένον
της Γιωρκούς και του Κκιτρή.
Ύστερα εν του Παρπέρη
τζιαί κατόπιν του Ρωτού
που ΄σιεν όνομα αλήθκεια
περβολάρη ξακουστού.
Ύστερα του Καζακαίου
κολλητόν του Αντωνή
ακατοίκητον του Στάθη
τζιαί πιο κάτω του Λαμπρή.
Πιο κάτω ήταν της Τούλλας
που ΄σιεν μάναν την μαμμού
κολλητόν της Αντιγόνης
που΄ταν κόρη του Παφτού.
Ακριβώς πάνω στο κλώσμαν
εν το σπίτι του Παφτού
είχαν το αθυμούμαι σιόνιν
έξω, έσσω τζιαι παντού.
Πανωθκιόν του Χατζηγιάννη
όμορφον αρκοντικόν
είσιεν φκιόρα, είσιεν δέντρα
φυτεμένα έναν σωρόν.
Της Μαρούλλας τζιαί του Χρίστου
τώρα έπιασεν σειρά
ήταν νέο τζιαί χτισμένο
σε μιαν όμορφην γωνιάν.
Πίσω που τον Χριστοφάτζην
εν τω σπίτιν της μαμμούς
άλλα δκυό που ΄ταν ομπρός του
του Σταυρή τζιαί της Τταλλούς.
Δέκα μέτρα παρακάτω
εν τω σπίτιν του Ππονή
δίπλα ακριβώς χτισμένον
του αρφού του τού Καλλή.
Προχωράς τζιαί εν του Αντρίκκου
κατωθκιόν εν του Γιωρκή
κολλητόν με του Αντρίκκου
εν του θκειού του Παναή.
Πιο ψηλά το καφενείον
το κονάτζιν του Χαμπή
της Μαρίτσας του Αδάμου
είναι ακριβώς καρτζιείν.
Προχωράς λλίον πιο πάνω
σε μιαν στράταν πουν στενή
το σπιτούιν του Αδάμου
τζι΄ύστερις του Δκιαμαντή.
Πιο κάτω εν του Κάτζιη
ύστερα εν του Γιαννή
βρίσκεις τζείνον του Κασιούλα
τζιαί καρτζιείν του Χαμπουλλή.
Πας σε ψήλωμα ποπίσω
του Σωτήρη, του Τοουλιά
του Τσαγγάρη, της Μαρούλλας
το σκολείον μας μετά.
Πάμε τώρα στου Μιχάλη
δίπλα ακριβώς του Κκόλα
τζιαί του Παύλου της Καρίνας
πιο πάνω στην ανηφόρα.
Ύστερις της Χρυσταλλένης
που΄ταν νύφη της Μηλιάς
κατωθκιόν εν του Γληόρη
που΄σιεν τα πολλά παιδκιά.
Δίπλα της Μηλιάς το σπίτιν
μιάλον τζιαί αρκοντικόν
τζείν το σπίτιν άρεσκεν μου
αθθυμούμαι που μωρόν.
Της Μαρκάρας τζιαί του Γιώρκου
πιάννει ύστερις γυρίν
πίσω ακριβώς του Χάμπου
με την δυνατήν φωνήν.
Σ΄έναν ύψωμα χτισμένον
τζιαί το σπίτιν του Σταυρή
αθθυμούμαι ο μακαρίτης
ήταν δυνατή ψυσσιή.
Τέλος όταν εν να μπούμεν
μεσ’ τον Τουρκομαχαλλά
εν του Λούτσιου το σπίτιν
τελευταίον στη σειρά.
Εγυρίσαμεν τα σπίθκια
εν γυρίν της εκκλησιάς
του Αγίου Προκοπίου
σπάνια, πολλά παλιά.
Ήταν εκκλησιά ωραία
ξακουστή, βυζαντινή
Αχ σπαράσσει η καρκιά του
όποιου πάει να την δει.
Για τα τέσσερα ξωκλήσια
δκυό λόγια εν να σας πω
ομορφίζασιν τζιαί τζείνα
το μιτσίν μας το χωρκόν.
Πρώτα οι τρείς Αγίοι Παίδες
η Αγιά Παρασκευή
του Αγίου Νικολάου
στου σκολείου την αυλή.
Σ΄έναν ύψωμα χτισμένη
εν τζιαί η Παναϊα
τώρ εν ασιερονάρι
Αχ Θεέ μου αδικία
Εν ριζωμένα στες ψυσιές
Σπιθκια τζιαί εκκλησίες
Χωρκό μου πότε εν να βρεθώ
Ξανά στις γειτονιές σου;
Σοφία Νικολάου Αδαμίδου